René van der Meulen

René van der Meulen (1940) ontleent zijn bekendheid in Beverwijk en omgeving voornamelijk aan zijn werk als fotograaf. Zijn werk als kunstenaar oogst echter ook al geruime tijd veel waardering. Waardering die zowel in zijn eigen woonplaats als ver daarbuiten gestaag groeit.

Als professioneel fotograaf wordt de Beverwijkse kunstenaar dagelijks met zijn neus op de realiteit – het haarscherpe fotografische beeld – gedrukt. Toch blijven er dramatische en emotionele gebeurtenissen over die niet met het oog van de camera te pakken zijn. In zijn schilderijen kan hij dergelijke ervaringen op zijn eigen wijze verbeelden.

Van der Meulen is autodidact. Als schilder wordt hij niet gehinderd door enige opleiding en dat verklaart ook wellicht zijn werkwijze: zonder vooraf opgezet plan grijpt hij naar gemengde schilder- en tekentechnieken. Terwijl hij zich overgeeft aan het doek en worstelt met zijn materiaal, ontstaan de composities min of meer intuïtief; de kunstenaar laat zich inspireren door de emoties die gebeurtenissen bij hem oproepen. En maakt gebruik van de beelden die hij dagelijks vanwege zijn professie als fotograaf bewust opneemt, zoals de schoonheid van een lijnenspel op een muur, de spookachtige sfeer in een mistig vissersstadje of de vreemde vorm van een regenplas waarin zand is gewaaid. Van der Meulen wordt heen en weer geslingerd tussen figuratief en non-figuratief. Zijn de (mens)figuren in zijn werk al herkenbaar, dan zijn ze toch verwrongen en verdraaid en worden ze gevormd door een heftige explosie van kleurvlakken, structuren en grillige lijnen. De expressie en het gebruik van indringende en felle kleuren hebben overeenkomsten met de stroming Cobra waarmee Van der Meulen zich verwant voelt en waarvan Karel Appel en Corneille belangrijke vertegenwoordigers zijn.

Van der Meulen maakt gebruik van acryl, olieverf, gouaches en verwerkt ook andere materialen in zijn werken, zoals fotomateriaal (collages). De schilder werkt vaak ’s avonds en ’s nachts (als in een donkere kamer) waardoor zijn composities, waarin hij zijn fantasieën en emoties vastlegt, ontstaan op de drempel van waan en werkelijkheid.