Joop Plasmeijer

Joop Plasmeijer, geboren in 1942 in Amsterdam, verhuisde op tienjarige leeftijd naar het oosten van Nederland. Hij werkte in Hengelo (OV) in de metaalindustrie, eerst als draaier, later als technisch controleur. Hij begon eind jaren zestig met schilderen. En was al snel achter de schildersezel te vinden. Plasmeijer had al gauw succes. Dat leidde er onder meer toe dat zijn werk in 1969 door de jury van de Talensprijs werd aangewezen als beste werk. Twee jaar later ontving hij de derde prijs.

Rond 1974 nam het schilderen Plasmeijer zo in beslag dat hij stopte met werken. En werd toegelaten tot de toenmalige Beeldende Kunstenaars Regeling. Veel van zijn werken zijn dan ook opgeslagen bij de gemeente Hengelo. Plasmeijer toont zijn werk met regelmaat in solo- en groepstentoonstellingen. Radio Nederland Televisie (RNTV) maakte een televisiedocumentaire over Plasmeijer en deed dat in combinatie met de wereldberoemde Josip Generali. Titel: Volwassenen in wonderland.

Joop Plasmeijer, autodidact, is opgenomen in de Wereldencyclopedie voor naïeve kunst.
Aanvankelijk was zijn palet bont en vrolijk en zijn wereld druk bevolkt.
Maar ontwikkelde daarna een wat strengere vormgeving, overheerst door opmerkelijk diepe blauwen. Daarnaast raakte hij vooral gefascineerd door kleinburgerlijke interieurs met verrassende uitzichten (die op zijn schilderijen lijken). Hij varieert speels en fantasievol met stadsgezichten en brengt zijn werk door eigentijdse intens kleurgebruik in het zicht van het expressionisme. De toepassing van het perspectief maakt dat het afwijkt van werken van zijn naïeve collega’s. De anekdotische, verhalende manier van schilderen en de herhaling van beeldelementen, houden zijn schilderijen echter binnen de naïeven. Juist de idyllische blik op de wereld, de onverstoorde harmonie, spreekt velen in het werk van Joop Plasmeijer aan.