Mahmoud Badarny

Vijf-en-twintig jaar Israël hebben nog eens aangetoond, dat de kunst van deze jonge staat niet als manna uit de hemel is komen vallen, maar dat zij, evenals de bewoners, het ontkiemde zaad is dat uit alle windstreken is aangevoerd. Een kwart eeuw. Dat betekent jeugdig De kunst van Israël dankt er haar levendig gezicht aan, nog niet gegroefd door markante eigen trekken. De blik is open en ontvankelijk, soms zelfs hongerig. Invloeden komen en gaan, als de wind die waait waarheen hij wil.

Mahmoud Baderny (26) volgde de wind. Hij woont nu in Amsterdam, het nieuwe kunstcentrum in Europa. Hij werd in Saknin, een dorp in West-Galilea, geboren als een arabier onder de joden. Maar ook bij hem vond de roep van de Europese kunst gehoor. Zijn schilderijen laten zien, dat hij leerde van het kubisme, dat hij grote bewondering heeft voor Léger. Tegelijkertijd is hij op zoek naar zichzelf en laat hij

zich leiden door zijn muzikaliteit, zodat hij ontglipt aan de ijzeren wetten van het kubisme. Het is een onrust, die voor beweging zorgt. Een muzikale beweging, die de vormen van hun zwaarte verlost, het kubisme bevleugelt met het onlogische van het surrealisme. Zo krijgen de van de kubisten bekende muzikale motieven, gitaar, viool, noten, een symbolische betekenis. Mahmoud Badarny ontwikkelde zich in korte tijd van een gebruiker van de vorm tot een stijgende aandacht voor de techniek en een groeiend besef van de fantastische waarde van de kleur. Mahmoud Badarni is onderweg, maar hij ziet de weg al duidelijker voor zich.

Ed Wingen