John Ebbing (1939) schept een wereld die voortkomt uit de werkelijkheid en door hem geabstraheerd wordt.
Elk schilderij is voor hem een herinnering, maar hij schept geen herkenbare realiteit. Zijn abstracten zijn vlammend flamboyant en hoeven, hoewel zij kleurrijke landschappen en gebeurtenissen voorstellen, niet als zodanig geïnterpreteerd te worden. Zijn doeken verbeelden méér de fantasie dan de werkelijkheid. En die fantasie is geïnspireerd door het bestaan, dat in de beleving van de kunstenaar niet saai en dor is, maar een eeuwigdurende, klaterende bron van dynamiek, avontuur, bezieling en beleving.