Eef de Weerd, pastels en collage’s op papier uit de serie “vluchtelingen”
De vluchtelingen van Eef
Eef begon al op vroege leeftijd met schilderen, voornamelijk met het tekenen van landschappen, zijn talent openbaarde zich al op de lagere school, na deze periode vond zijn vader het verstandig dat hij naar de ambachtsschool zou gaan, Eef zag zelf ook wel dat het in die tijd, de tijd van de crisisjaren, lastig was om te leven van de kunst en volgde de raad van zijn vader op.
Eef en zijn jeugdvriend Theo Wolvecamp, waar hij veel mee optrok, besloten zich verder te ontwikkelen in het kunstenaarschap en vertrokken in 1945 naar de kunstacademie in Arnhem.
Na 2 jaar scheidden hun wegen, Theo ging naar Amsterdam alwaar hij kennis zou maken met de Cobra. Eef kon wegens geldgebrek zijn studie helaas niet voortzetten, hij besloot om zich als militair aan te melden voor het leger en diende ruim 3 jaar in Nederlands-Indië.
Bij terugkomst in Nederland pakte hij de draad weer op en ging naar de AKI te Enschede waar hij de basis heeft gelegd voor zijn latere erkenning als een van de belangrijkste moderne kunstschilders uit Overijssel. In deze periode leerde hij Ans Wortel, tevens kunstenares, kennen. Uit dit huwelijk zijn 2 kinderen geboren, Pieter en Marianne.
In 1955 en 1959 ontving Eef de Weerd een eervolle vermelding, de Gerard ter Borch-prijs, voor zijn ingezonden tekeningen.
Na enige jaren strandde zijn huwelijk met Ans en raakte Eef een aantal jaren in een hele moeilijke periode terecht. In 1975 keerde hij terug naar zijn ouderlijk huis aan de Krabbenbosweg in Hengelo. In dat jaar kwam ik Eef tegen in de wachtkamer van het ziekenhuis en raakten we in gesprek over kunst. Ik vroeg hem om eens langs te komen in mijn galerie om te kijken wat we voor elkaar konden betekenen. Eef wilde alleen maar schilderen, hij wilde zich niet bezig houden met de zakelijke kant ervan, hij had iemand nodig die zijn zaken kon behartigen en zijn talent ging promoten, ook buiten Overijssel.
Wekelijks kwamen we bij elkaar om over kunst te praten, zo leerden we ook zijn vader en broer Albert kennen.
In de begin jaren ‘80 organiseerde ik voor Eef diverse tentoonstellingen; Ahrend kantoorinrichting in Hengelo, Centraal Beheer Apeldoorn, in de voormalige sigarettenfabriekTurmac in Zevenaar (waar aangekocht werk hing van Centraal Beheer) dubbelexpo in de Kunstzaal en de Pook in Hengelo en tevens vele solo-tentoonstellingen in mijn galerie.
In mei 1999 had Eef een grote expositie in het Kunstcentrum alwaar zijn boek werd gepresenteerd met als titel: “Een brok vakschilderkunst” door Peggie Breibarth.
Eef heeft mij veel geleerd over kunst, deze gesprekstof en herinneringen voeren nog regelmatig de boventoon tijdens onze gesprekken met zijn broer Albert.
Wies Hendriks
In mei 2017 wordt er tevens een grote overzichtstentoonstelling tentoongesteld in het Rijksmuseum Twente met werk van Eef de Weerd en Theo Wolvecamp.
